Actueel
67
keer gelezen
Oud-Beijerland – Het zit er bijna op voor Liesbeth Goedbloed, Dichter van de Hoeksche Waard 2025. Een jaar lang trakteerde ze de Hoeksche Waard (en omstreken) op haar poëtische beschouwingen op de actualiteit én de schoonheid van de Hoeksche Waard. Het leverde een fraai uitgegeven dichtbundel op en een tevreden terugblik. ‘Het was eervol om te doen.’
Dinsdagavond 16 december is de naam van de nieuwe Dichter van de Hoeksche Waard bekend gemaakt, tegelijk met de presentatie van haar dichtbundel ‘Winterrogge/Bijenbrood’.
‘De titel is een verwijzing naar groenbemesters’, legt Liesbeth thuis aan haar werktafel uit, ‘je ziet ze steeds vaker op de akkers. Ze brengen de grond op orde. Ik zie daar iets van hoop in.’ Want het mysterie van wat er onder die zwarte aarde gebeurt fascineert haar mateloos. ‘Wij mensen denken dat we alles weten en beheersen, maar we weten nog heel weinig van het leven onder de grond. Hoe iedere keer allerlei gewassen weer opkomen, het verwondert me iedere keer.’
Direct maar ook betrokken
Haar roots liggen in Maassluis. Later verhuisde het gezin naar Vlaardingen. Ze heeft al op tal van plekken in de Randstad gewoond en inmiddels woont ze 14 jaar in de Hoeksche Waard. ‘Als kind wilde ik altijd al graag buiten zijn, al kon dat niet altijd in de stad. Ik ben opgegroeid met uitzicht op grote rivieren en industrie.
De Hoeksche Waard was een openbaring voor me. De mensen hier zijn erg direct en er is tegelijk grote betrokkenheid op elkaar. Dat zal het eilandgevoel wel zijn. Ik was een beetje vreemde eend in de bijt en toch voelde ik me snel geaccepteerd.’
Diepte ontdekken bij herlezen
Dat ze schrijfster wilde worden stond al vroeg voor Liesbeth vast. ‘Op m’n 9e wist ik dat al’, vertelt ze, ‘ik schreef opstellen. Ik vond laatst een verhaal uit die tijd, het zou zo te publiceren zijn.’
Ze studeerde later Taal en Cultuurstudies in Utrecht en was vertaler, redacteur en columnist. Naast gedichten schreef ze een tweetal romans en een prentenboek.
Met bijna Hoekschewaardse nuchterheid kijkt ze naar poëzie. ‘Vaak is poëzie vrij hermetisch en gaat het over de hoofden van mensen heen. Mijn uitdaging is schrijven in doorzichtige taal. Op het eerste gezicht denk je het meteen te snappen maar de diepte erin ontdek je door te herlezen. Ik weet dat mensen mijn gedichten soms uitknippen en ergens ophangen. Dat vind ik een mooi compliment.’
Haar gedichten haken vaak aan bij de actualiteit of de natuur. Het leverde fraai werk over bomen, vogels, water en de lucht op. ‘De bekladding van het Joods monument in april, daar heb ik wakker van gelegen. Hoe geef je daar stem aan? Uiteindelijk ben ik wel tevreden met het resultaat.
Ook wilde ik voor augustus iets maken naar aanleiding van de rechtszaak rond het drama op de Zuidzijde. Toen ik hoorde hoe gevoelig dat nog steeds ligt daar heb ik er vanaf gezien.’
Dichten is gewoon werken
De Dichter van de Hoeksche Waard levert elke maand een gedicht af. Die maand was er dus geen gedicht. Ze ervaart het niet als extra druk om maandelijks iets te leveren. ‘Dichten is ook gewoon werken hoor’, benadrukt Liesbeth, ‘soms ga ik er voor zitten en ik wandel veel, dat werkt goed. Ik ga aan de slag met iets wat me raakt en inspireert.’
Ze kijkt met genoegen terug op het afgelopen jaar. ‘Het bracht me veel contact met mensen en heeft me opnieuw leren kijken naar dit prachtige landschap. Het was een eer om Dichter van de Hoeksche Waard te zijn.’
De dichtbundel ’Winterrogge/Bijenbrood’ bevat de gedichten van het afgelopen jaar van Liesbeth in haar hoedanigheid als Dichter van de Hoeksche Waard, aangevuld met andere gedichten. De vormgeving deed Steven van der Gaauw. Het is een bibliofiele uitvoering in beperkte oplage, gedrukt in kleibruine inkt, met cahiersteek, genummerd en gesigneerd door de auteur. Kijk voor meer informatie op www.liesbethgoedbloed.nl.
(tekst: Conno Bochoven)
Over de auteur
