Suzanne Bosman: ‘Ik ben klaar met het ‘faken’. Dit ben ik zonder cover-up’

Suzanne Bosman is niet bepaald eenkennig. Het ene moment is ze te vinden in de zwetende massa voor het podium van postmetalband Amenra. Dan vindt ze het lekker als de scheurende stem van de volgetatoeëerde zanger Colin van Eeckhout en de bijna fysiek voelbare decibellen van de gitaren en drums van zijn groep op haar inbeuken. Maar ook leidt ze in keurige outfit het EenVandaag Verkiezingsdebat tijdens een live-uitzending in een afgeladen Ahoy, waar ze bekvechtende politici, die in verbale duels proberen te scoren, in het gareel moet houden. Onder wie D66- leider Rob Jetten. Volgens Suzanne Bosman, moeder van twee dochters, was zijn opmerking ‘Ik gok dat een aantal kerels wel zin heeft in een loopgraventraining met prinses Amalia’ seksistisch. Woke, oordeelde een aantal critici over haar interventie. Zij vindt: ‘Ik ben iemand die zichzelf een beetje meebrengt tijdens zulke evenementen. Ik was verbaasd dat juist Jetten zo’n opmerking maakte. En dat flap ik er dan uit. Is dat woke? Nee, dat is wie ik ben en hoe ik denk.’

Over die tour de force in Ahoy, die ze naast haar ‘gewone’ journalistieke radiowerk voor AVROTROS deed: ‘Vaak is het ritme bij mij: bambambam. De dagelijkse waan van de dag. Nu vond ik het mooi en fijn om naar zo’n enerverende show toe te leven. Dan heb ik geen sociaal leven. Dan bereid ik me wekenlang samen met de redactie voor. Ik volg de peilingen en maak me doorrekeningen en partijprogramma’s eigen. Als dat allemaal eenmaal in mijn hoofd zit, is het vervolgens de kunst om het los te laten. En hopen dat ik tijdens het debat de tegenwoordigheid van geest heb om snel en goed te reageren op de lijsttrekkers. Ik wil totaal geen band met hen. Grote afstand alstublieft. Dus tutoyeer ik buiten de uitzending om ook niet. Wel zo fijn, geen onnodige ballast.’

Je zit bijna veertig jaar in het vak. Voel je dan nog spanning vooraf? ‘Absoluut. Zeker als ik bij Ahoy die grote wagens met apparatuur en kilometers kabels zie staan. En al die mannen en vrouwen die daar aan het werk zijn. Dan voel ik verantwoordelijkheid en denk: wow, ze zijn allemaal bezig voor het programma en ik sta daar zo meteen op het podium. Alleen al voor hen wil ik het goed doen. Bovendien: ik ben nooit tevreden na een uitzending op radio of tv. Ik denk altijd: had ik maar dit of had ik maar dat. Dat is nooit veranderd in al die tijd op al die verschillende plekken. Ik heb bij de NOS gewerkt, was een tijdje freelancer, zat bij RTL en nu hier bij AVROTROS. Ik ben mensen van overal en nergens tegengekomen. Ik vind het heel goed om af en toe weer ergens anders te beginnen, nieuwe energie op te doen en ook om je even doodongelukkig te voelen. Dan ga je bij jezelf te rade: hoe zal ik dit nu weer aanpakken? Even die schop onder mijn kont. Andere culturen ervaren en leren waarderen. Ik moet geen potplant worden die niet meer kan veranderen.’

‘Ik ben niet zo met leeftijd bezig, ik doe wat ik leuk vind’

Je valt op in Hilversum: de meeste mediavrouwen laten hun haar niet grijs worden. Waarom deed jij dat wel? ‘Ik was het geverf ineens gewoon zat. Ik ben van oorsprong vrij donker. Om dat te handhaven moest ik vaak bijwerken en ineens was ik daar klaar mee. Ook met het ‘faken’. Op een gegeven moment gaat het scheef; een hard donker kapsel en een wat ouder gezicht. Ik ben cold turkey gegaan; stoppen met verven en uit laten groeien. Ja, dat zag er een tijd niet uit, maar jammer dan. Het duurde bijna twee jaar voor alle verf eruit was. Het voelt vrij. Dit ben ik zonder cover-up. Neemt niet weg dat ik op onbewaakte momenten, als ik langs een etalageruit loop bijvoorbeeld, even denk: oh ja, dat ben ik. Grijs.’

Je bent zestig geworden, betekent dat getal iets speciaals voor jou? ‘Ik heb het flink gevierd met dierbaren. Maar eigenlijk ervaar ik dat getal niet als iets bijzonders. Het klinkt niet mooi, het is er gewoon. Dus ik omarm het. Ik denk ook nooit: dit en dat kan ik niet meer doen omdat ik zestig ben. Ik ben niet zo met leeftijd bezig, ik doe wat ik leuk vind. Dus ga ik vaak bij kleinere muziekpodia nieuwe bandjes kijken of ik sta bij heavymetalconcerten te genieten. Voor de zoveelste keer Amenra. Of Gojira. Natuurlijk word ik er dan weleens mee geconfronteerd dat ik geen millennial meer ben. Dan zegt iemand: ‘Wat leuk dat u er ook bent.’ Mijn antwoord: ‘Dat vind ik zelf ook’. Want melden dat ik geen u maar jij ben, maakt pas dat ik me oud voel. Maar ik wil veel zien, beleven en doen. Mensen ontmoeten. En ja, soms denk ik: een avondje thuis op de bank is ook lekker. Ga ik heerlijk zitten breien.’

Breien? Is dat een metafoor? ‘Nee, nee. Ik bedoel letterlijk breien. Sjaals, veel te grote truien. Die haal ik dan vaak ook weer uit elkaar als ze af zijn. Het gaat mij om die meditatieve bezigheid. Die repeterende beweging geeft mij rust.’

Verder lezen?

Het interview met Suzanne Bosman en nog veel meer interessante verhalen lees je in de nieuwste Nouveau. Deze ligt vanaf woensdag 31 januari in de winkel!