Regie: Michael Dowse | Scenario: Tom O’Connor, Gary Scott Thompson | Cast: Dave Bautista (Ray), Jack Champion (Cody), Sophia Lillis (Deni), Bobby Cannavale (Andre), Inde Navarrette (Teresa), Kate del Castillo (Natalia), e.a. | Speelduur: 101 minuten | Jaar: 2025
Dave Bautista wil waarschijnlijk vroeg met pensioen. Hij heeft de afgelopen drie jaar in veertien producties gespeeld en er staan er nog twaalf op de planning voor de nabije toekomst. Nu even lekker cashen en dan dadelijk rentenieren op de Bahama’s? Niet slecht bekeken. Bautista is met zijn worstelaarsuiterlijk en no-nonsense uitstraling nog steeds zeer in trek voor actieproducties, maar hij liet met The Last Showgirl ook zien dat hij een breder dramatisch repertoire in huis heeft. Voor Trap House mag Bautista weer de automatische piloot inschakelen, maar dat is door diens charisma en vechtkunsten geen straf voor de kijker.
Sowieso is deze actiefilm met enkele komische elementen – van de regisseur van Stuber (ook met Bautista in de hoofdrol) – best je tijd waard, zolang je de lat niet te hoog legt. Naast Bautista leveren Bobby Cannavale, Kate del Castillo en een handvol twintigers die tieners spelen netjes werk. Sophia Lillis is een van de meest charmante acteurs van haar generatie en Jack Champion is een prima hoofdrolspeler in dit soort simpel vermaak. Maar waar kennen we hem ook al weer van? Hij speelt Spider in de Avatar-franchise, een jongeman met een dubbel vadercomplex.
Ook in Trap House heeft Champions personage heel wat te stellen met zijn pa, gespeeld door Bautista. Ray moet sinds de dood van zijn vrouw alleen voor de opvoeding van zoon Cody zorgen, maar daar heeft hij niet veel kaas van gegeten. Cody is een rebelse jongen en in plaats van de juiste sturing te geven middels een goed gesprek kan Ray niets anders bedenken dan hem af en toe zijn autosleutels af te pakken en zichzelf te verliezen in zijn werk als DEA-agent.
De zaken worden echter zeer gecompliceerd wanneer Cody en zijn vriendengroepje drugshuizen (’trap houses’) gaan overvallen om geld voor een persoonlijk goed doel te verzamelen. Ze trekken daarmee niet alleen de aandacht van de kartels in El Paso, maar ook die van hun ouders die allemaal bij de DEA werken, maar natuurlijk niet weten dat hun kroost achter de overvallen zit. Het plot van deze film is even ridicuul als het klinkt, maar vormt toch wel een aardige kapstok om een aantal spannende confrontaties en de nodige familiedramatiek aan op te hangen.
Trap House bevat zoals gezegd komische elementen, maar is vooral een actiedrama waarin behoorlijk wat bloed wordt vergoten. De tieners bedienen zich van shotguns die bonen afschieten, maar de rest van de personages betaalt elkaar met lood. Aan de andere kant van de Mexicaans-Amerikaanse grens heersen meedogenloze gangsters en ook de DEA neemt geen gevangenen.
De algemene toon van de film is daardoor soms wat moeilijk te duiden: het ene moment plannen Cody en zijn maatjes in plagerige sfeer een overval op een drugskoerier en op een ander moment wordt een gevangengenomen huurmoordenaar door agenten bedreigd met de elektrische stoel. De ernst van bepaalde situaties boet zo wel erg aan geloofwaardigheid in, nog los van het malle plot. Wellicht dat het vervolg, waar de laatste scènes ons ondubbelzinnig op voorbereiden, iets consistenter met deze materie om kan gaan.
Trap House is te zien bij Prime Video.
Over de auteur
