‘Als hij boos op me was, trapte hij steevast af met hoer’

In 2009 riep een boze Ajax-supporter „pannenkoek” naar voormalig trainer Van Basten. Daarmee wilde hij de trainer verantwoordelijk houden voor het matige spel en het verdwijnen van de kampioenskansen.

Let op: deze column bevat grove taal.

Hoewel pannenkoek meestal gewoon een lekker ontbijt betekent, begreep iedereen wat de supporter bedoelde. Soms is het heerlijk om je frustratie kracht bij te zetten, maar waar ligt dan precies de grens?

Ook ik maakte me er weleens schuldig aan, als ik halverwege mijn douche beroofd werd van het warme water bijvoorbeeld. In plaats van de cv-ketel te laten vervangen, koos ik liever voor onredelijke protesten. Zoals weigeren een handdoek om me heen te slaan, terwijl ik naakt en bibberend de cv-ketel ging resetten. Of het koude water demonstratief te laten doorstromen als het warme water uitbleef. Dat alles inclusief vloeken natuurlijk, al liet ik het echte schelden aan mijn ex over.

‘Soms had hij geen scheldwoorden meer over’

Mijn ex was een intellectuele man, maar laat je je daar niet door misleiden. Veel intellectuele mannen zijn zo conservatief als wat, vooral als hun autoriteit wordt uitgedaagd. Als hij boos op me was, trapte hij steevast af met „hoer” en daarna zonken we lager en lager. Soms had hij geen scheldwoorden meer over en wendde hij zich tot nieuwe combinaties. Zoals „magere hamster”, of meer van racistische aard: „Ga maar lekker huilen, Fatima.”

Soms wist ik niet of ik moest lachen of huilen; zijn scheldpartijen waren ronduit verwarrend. Ik had allang moeten vertrekken, maar een knoop doorhakken als je er zelf middenin zit, vergt moed. Ik gedoogde zijn verbale geweld, totdat hij bovenop me zat met zijn handen om mijn keel. „Vieze, vuile Turkse hoer, ik hoop dat je doodgaat.”

Geweld als er blauwe plekken zijn

Vandaag komt er een einde aan de campagne Orange The World, een campagne tegen geweld tegen vrouwen. Ik zou willen zeggen dat daarmee ook het geweld tot een eind komt, maar helaas zijn we ver van zo’n wereld. Het lijkt verankerd in onze samenleving, genormaliseerd van jong tot oud.

Bewustwordingscampagnes hebben zin, maar voelen niet altijd heel tastbaar. We spreken pas van geweld als er blauwe plekken zijn, maar de echte schade begint veel eerder. Misschien wordt een pannenkoek ooit weer gewoon een pannenkoek, maar voorlopig zijn we nog bedolven onder een grote, grijze laag boze stof.

Zangeres Elieve is Metro’s columnist. Ze zingt, ze schrijft, ze runt een coffeeshop met haar vader en ‘vanaf nu is ze dus ‘om de woensdag’ ook vaste columniste bij Metro. De Turks-Nederlandse Elieve neemt je in haar columns mee in de spannende en grappige kronkels van het leven.

Dit zijn de best gelezen artikelen van dit moment:

Reacties