‘De trui moest bij papa blijven’

In Dagboek van een gescheiden moeder volgt Sara (36) haar weg door de wirwar van co-ouderschap, huilmomenten, twijfel en kleine overwinningen. Want een relatie beëindigen is één ding, maar een kind (7) opvoeden met je ex? Dat is misschien wel de grootste uitdaging van allemaal. 

Hoofdstuk 4: de trui die niet mee mocht naar mama.

Cadeau van papa

Sara: „Mijn zoon kwam zondag thuis met die blik die ik meteen herken: tussen trots en tranen in. ‘Mama, ik heb een nieuwe trui gekregen met een foto van mijn superheld!’ Hij straalde, maar kort daarna zakten zijn mondhoeken. ‘Ik mocht ‘m niet meenemen, want ik heb ‘m van papa gekregen.’

Hij vertelde hoe hij de trui meteen had aangetrokken, hoe zacht hij was, precies de juiste kleur en hoe groot het logo op de borst was. En hoe hij bij het inpakken van zijn tas had gevraagd of de trui mee mocht. ‘Doe maar niet’, had papa gezegd. ‘Deze blijft hier, want ik heb ‘m gekocht.’

Teleurgesteld

Ik begon te koken van binnen en wilde mijn ex meteen appen. Want cadeaus zijn voor ons kind en daar mag hij mee doen wat hij wil – die horen niet verplicht in één huis te liggen. Maar ik slikte. ‘Dat is echt balen’, zei ik tegen mijn zoon. ‘Ik zou ook teleurgesteld zijn. Weet je wat we doen? Ik heb een plan. Eén: ik praat met papa. Twee: wij maken onze eigen superheldentrui voor hier. Dan heb jij er altijd één bij mama én één bij papa.’

We vonden een effen sweater achter in de kast en printten zijn favoriete plaatje uit op transferpapier. Mijn zoon legde het plaatje precies op de goede plek en ik streek er vervolgens met een strijkijzer overheen. ‘Nu heb ik er hier ook één’, zei hij. Hij trok ’m aan, bewoog zijn schouders, keek in de spiegel en knikte tevreden. Ik voelde de kamer lichter worden.

Geen discussie

Later die avond stuurde ik een rustig appje naar m’n ex: ‘Hij was verdrietig dat hij zijn nieuwe trui niet mocht meenemen. Zullen we afspreken dat cadeaus van hem zijn en mee mogen reizen? Ik zorg dat er in beide huizen voldoende kleren liggen. Dan blijft het simpel voor hem.’ Geen discussie, geen verwijt. Alleen een grens in gewone woorden. Het antwoord was kort: ‘Oké, begrijp ik. Doen we het zo.’

Trui bij papa en bij mama

Bij het naar bed gaan trok hij zijn nieuwe (oude) sweater weer uit en legde ’m zorgvuldig over de stoel. ‘Deze is van hier’, zei hij plechtig. ‘En die van papa is van daar. Maar ze zijn tweelingen.’

Ik lachte. Soms is de mooiste oplossing niet het gelijk halen, maar het gewicht van een probleem voor kleine schouders verlichten. Een extra trui, een duidelijk appje en een kind dat ’s avonds met een rustig hoofd in slaap valt.”

Reacties