:format(jpeg):background_color(fff)/https%3A%2F%2Fwww.metronieuws.nl%2Fwp-content%2Fuploads%2F2025%2F12%2Fholidays-7416632_1280.jpg)
Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat we liever niet hardop zeggen. In Metro’s rubriek Opgebiecht durft een Metro-lezer dat toch te doen. Deze week: Guus (46) vindt het kerstdiner bij zijn schoonouders niet te eten.
„Elk jaar ga ik op eerste kerstdag trouw met mijn vrouw mee naar haar ouders. Gezellig hoor, al voelt dat hele feestdagengebeuren vooral als een verplichting – je zit toch de hele dag een beetje geforceerd op elkaars lip in een iets te kleine ruimte. En dan is er nog de kookkunst van mijn schoonmoeder. Of eigenlijk: het gebrek eraan. Niet dat ze niet haar best doet, maar koken is gewoon nooit haar sterkste punt geweest, en dat merk ik elk jaar weer.
Kerstdiner geen hoogstandje
Dat werd me overigens al duidelijk toen ik voor het eerst bij haar at, jaren geleden. Ze had haar ‘befaamde’ macaronischotel gemaakt. In de praktijk bleek het gewoon macaroni met een blik saus te zijn, plus een paar blokjes ham erdoorheen. Ik had gehoopt dat het na al die jaren beter zou worden, maar tevergeefs.
Ook met kerst is het menu standaard elk jaar hetzelfde. Het hoofdgerecht komt meestal van de traiteur: een rollade die ‘alleen even in de oven hoeft’. Klinkt makkelijk, maar zelfs die kan verrassend droog zijn. Daarbij wat gekookte wortelen, melige aardappelen, een bak sla en als extraatje van die mierzoete perziken uit blik op siroop. Niet bepaald een culinair hoogstandje dus, dat kerstdiner. Soms vraag ik me af of iemand er ooit iets van gaat zeggen, of dat ze iets anders verzint qua menu, maar dat is waarschijnlijk een illusie.
Kerstgedachte hoog houden
Toch wil ik niet ondankbaar klinken. Het is fijn dat we uitgenodigd worden, en mijn schoonouders zijn echt lieve mensen. Ik probeer er ook het beste van te maken: ik eet netjes mijn bord leeg, zeg dat het lekker smaakt – de waarheid opbiechten kan ik ook weer niet over mijn hart verkrijgen – en denk vooral na over wat ik bij thuiskomst nog kan snacken. Ik probeer de kerstgedachte dus hoog te houden, te denken dat het niet om het kerstdiner gaat, maar om het samenzijn. Gelukkig is het toetje meestal kant-en-klaar ijs – daar kan tenminste weinig aan misgaan.”
Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.
Meer lezen over de geheimen van lezers? Deze situaties waren in de afgelopen maanden favoriet: