‘Mijn ouders negeren mijn bonuskinderen’

Opvoeden, hadden we er maar een handleiding voor. Het ouderschap intens mooi, maar ook een aaneenschakeling van dilemma’s. Daarom beantwoordt Sofie Vissers, hoofdredacteur van J/M Ouders en moeder van twee kinderen, wekelijks voor Metro een opvoedvraag van ouders.

Deze week de vraag van Rosa (40): „Mijn ouders negeren mijn bonuskinderen.”

Opvoedvraag: ‘Mijn ouders negeren mijn bonuskinderen’

„Dag Sofie,

Samen met mijn partner vorm ik een samengesteld gezin met vier kinderen; twee van mij en twee van mijn partner. Als samengesteld gezin kennen wij onze uitdagingen en dat blijft werken, maar over het algemeen leven wij in harmonie samen. Voor mijn ouders is dat compleet anders. Zij hebben een sterke band met mijn kinderen, maar negeren mijn bonuskinderen. Het is logisch dat de band met hun bloedeigen kleinkinderen sterker is, want die kennen ze veel langer.

Maar nu de feestdagen eraan komen, begin ik me weer zorgen te maken over de voortrekkersrol die mijn eigen kinderen krijgen. Zij krijgen grotere cadeaus en veel meer liefde. Aan mijn bonuskinderen schenken ze nauwelijks aandacht. Dat doet pijn, met name voor mijn bonuskinderen. Ik hou van ze en zie dat het hen raakt. Als ik het probeer te bespreken, dan zeggen mijn ouders dat het nu eenmaal veel vertrouwder voelt met hun bloedeigen kleinkinderen ‘dan met die andere kinderen’. Wat moet ik doen?”

Het antwoord

„Wat een lastige situatie voor je, Rosa. Wat mooi ook dat je voor je bonuskinderen opkomt. Je beschrijft iets dat helaas vaker voorkomt dan we denken, we horen vaker dat ouders bonuskinderen negeren. Eerder gaf stiefexpert Marieke Jansen advies bij een soortgelijk dilemma en schreef treffend: ‘Bonuskinderen worden regelmatig op een andere manier behandeld dan ‘eigen’ kinderen. Dat verschil hoeft niet groots of bewust te zijn. Maar kinderen voelen het feilloos aan.’ Dat is wat jij ook ziet gebeuren bij jouw ouders, een pijnlijk onderscheid tussen jouw eigen en jouw bonuskinderen.

Dat jouw ouders een langere geschiedenis en dus hechtere band hebben met jouw kinderen, is logisch. Ze kennen hen en dat voelt vertrouwd. Maar zoals Marieke benoemt, wordt de nieuwe situatie voor familieleden soms onbewust ingewikkeld: ‘De kinderen van je nieuwe partner komen ‘erbij’. En dat maakt hen vreemder, ingewikkelder, soms zelfs een extra last.’ Dat verklaart het gedrag misschien, maar het rechtvaardigt het natuurlijk niet.

Gedegradeerd tot bijrol

Ik snap jouw zorg: wat doet dit met jouw bonuskinderen? Marieke verwoordt het helder: ze voelen zich ‘overbodig en gedegradeerd tot bijrol’. En jij wil juist dat jullie als samengesteld gezin één geheel vormen.

Je hebt al geprobeerd het te bespreken, maar je ouders verschuilen zich achter het argument dat het ‘nu eenmaal hun eigen kleinkinderen’ zijn. Blijf daarom concreet bij hun gedrag, niet bij hun intentie. Benoem wat je ziet: het verschil in aandacht en cadeaus. Deel wat dat met jou doet, en vooral: wat het met de kinderen doet.

Grens aangeven

En dan komt het belangrijkste: je grens aangeven. Marieke adviseert om het als volgt te brengen: ‘Als we kerst vieren, komen we met zijn allen. Als dat niet goed voelt, dan vieren wij het liever ergens anders.’ Dat klinkt heftig, maar het is wel wat jouw bonuskinderen nodig hebben. Niet meer cadeaus, maar het besef dat jij hen ziet en bereid bent voor hen op te komen. Ook als familie daar nog aan moet wennen. Veel sterkte met deze situatie en natuurlijk alvast fijne feestdagen, Rosa!”

Lees hier een soortgelijk dilemma van Emma op J/M Ouders: ‘Mijn familie wil mijn kinderen wel met kerst, maar niet de kinderen van mijn partner’

Benieuwd naar meer antwoorden op vragen over opvoeding? In deze stukken geven we ook advies:

• Sannes 16-jarige zoon kwam thuis met het nieuws dat hij een meisje, ook 16 jaar oud, zwanger heeft gemaakt. Wat nu?
• Rolien wil graag weer eens op date met haar man, maar de oppas heeft afgezegd. Kan zij haar dreumes en peuter alleen thuislaten?
• Jack (7), de zoon van Emma, heeft vaak geen zin om naar een feestje te gaan als hij uitgenodigd wordt. Moet ze hem dwingen toch te gaan?
• Wat als je volwassen kind niet helpt in het huishouden? Je moet toch samen de boel runnen én je kinderen wat verantwoordelijkheid bijbrengen. Hoe doe je dat?

Reacties