:format(jpeg):background_color(fff)/https%3A%2F%2Fwww.metronieuws.nl%2Fwp-content%2Fuploads%2F2025%2F12%2Fwoman-792818_1280.jpg)
Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat we liever niet hardop zeggen. In Metro’s rubriek Opgebiecht durft een Metro-lezer dat toch te doen. Deze week: Tess (44) was vroeger een pester en schaamt zich daarvoor.
Tess: „Zoals dat met alles gaat op Instagram, kwam ik laatst ineens per toeval het profiel tegen van een oud-klasgenootje, Louise. Ik had al jaren niet aan haar gedacht, maar op het moment dat ik haar foto zag, herinnerde ik me één ding: ik had haar vroeger best wel gepest. Niet extreem, als je van gradaties kunt spreken, maar ik sloot haar wel buiten en maakte soms grapjes over haar. Andere kinderen deden ook mee, het was echt groepsdynamiek. Maar dat maakt het natuurlijk geen excuus.
Ik heb zelf drie kinderen die allemaal op school zitten en ben heel tegen pesten. Als één van hen thuiskomt met een vervelend verhaal over een klasgenoot, breekt mijn hart. Maar nu voel ik ook datzelfde ongemak richting mezelf, omdat ik ineens besef hoe ik vroeger deed. Het voelt een beetje alsof ik er niks meer van mag vinden, omdat ik zelf óók zo was.
Insta versus reality
Het blijft ook door mijn hoofd spelen. Ik ga af en toe naar het profiel van Louise, dat op openbaar staat. Niet dat ze veel foto’s heeft, maar ik zie wel een vrolijke vrouw die volop in het leven staat en volgens mij ook een fijn leven heeft. Maar goed, ik weet natuurlijk niet hoe Insta versus reality is hier. En ik weet ook niet wat ik moet doen. Moet ik Louise een berichtje sturen om sorry te zeggen? Aan de ene kant lijkt dat logisch, aan de andere kant ben ik bang dat ze er helemaal niet op zit te wachten. Misschien wil ze er liever niet aan terugdenken.
Ik durf er niet zo goed over te praten met anderen, want ik schaam me er best voor. Natuurlijk: ik was zelf ook nog maar een kind, maar het is natuurlijk hartstikke krom dat ik mijn eigen kids leer om anderen met respect te behandelen, terwijl ik zelf de nodige fouten heb gemaakt – ook al had ik ze kennelijk weggestopt.
Opgebiecht: ‘Ik twijfel’
Ik blijf twijfelen of ik haar een berichtje moet sturen. Soms denk ik dat het misschien beter is om het zo te laten, om het volgende moment al bijna op de verzendknop te drukken, want ik had zelfs al een tekstje geschreven. Misschien dat ik de feestdagen afwacht, dat ik haar een fijn nieuwjaar wens en dan met mijn excuses kom. Ik ben er nog niet uit.”
Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.
Meer lezen over de geheimen van lezers? Deze situaties waren in de afgelopen maanden favoriet: