In de rubriek Ex-treem gênant deelt een lezer iedere week een verhaal over die ene ex die hij of zij nooit meer zal vergeten: in positieve of héél negatieve zin. Deze week in Ex-treem gênant: Davy (39), die erachter kwam dat zijn ex hem nooit volledig steunde en er nooit was tijdens belangrijke momenten. „Ik had iemand nodig die er voor me kon zijn in goede én moeilijke tijden, niet iemand die zichzelf steeds op de eerste plaats zette.”
Davy: „Mijn ex en ik ontmoetten elkaar via mijn oud-buurvrouw, die een keer een klein feestje gaf waar wij beiden aanwezig waren. Ik was meteen enthousiast over haar energie en vriendelijkheid. Na een eerste date voelde het direct heel goed: we hadden interessante gesprekken, ze had dezelfde humor en het leek alsof ze echt geïnteresseerd was in mijn leven.
Ze was er nooit
Maar na een paar maanden begon ik te merken dat ze mij toch niet belangrijk genoeg vond. Ze was bijvoorbeeld nooit aanwezig bij momenten die voor mij heel belangrijk waren. Toen ik mijn master had behaald, verwachtte ik dat ze trots zou zijn en me zou feliciteren. In plaats daarvan ging ze naar een vriendin toe en kon ze er niet bij zijn. Het voelde alsof mijn prestatie haar niets deed.
Toen mijn lievelingstante overleed en de crematie plaatsvond, was dat een zwaar moment voor mij. Ook toen had ze een excuus: ze voelde zich niet lekker of moest iets voor zichzelf regelen. Het raakte me diep dat iemand die beweerde van me te houden, me in zo’n kwetsbaar moment in de steek liet.
Ook bij minder trieste, maar juist belangrijke feestmomenten was ze er nooit. Mijn ouders vierden hun 40-jarig huwelijk, een gebeurtenis die belangrijk was voor mijn familie. Ze had altijd iets ‘dringenders’ te doen of had een irritante reden waarom ze niet mee kon gaan. Het leek alsof alles wat ik belangrijk vond, bij haar minder telde dan haar eigen schema of prioriteiten.
Eenzaam
Het voelde eenzaam. Ik realiseerde me dat ik constant bezig was met hopen dat ze er zou zijn, maar dat gebeurde nooit. Ik voelde me niet gesteund, niet gewaardeerd en begon te twijfelen aan de oprechtheid van haar gevoelens. Het maakte me verdrietig en boos tegelijk. Ik had iemand nodig die er voor me kon zijn in goede én moeilijke tijden, niet iemand die zichzelf steeds op de eerste plaats zette.
Uiteindelijk trok ik de conclusie dat deze relatie niet langer gezond was. Ik wilde een partner die aanwezig kon zijn bij belangrijke momenten, iemand die mijn geluk, verdriet en prestaties echt erkende. Het voelde ergens dan ook heel bevrijdend om een punt achter de relatie te zetten. Ik ben dankbaar dat ik dat op tijd besefte, voordat ik mezelf nog langer liet missen wat echt belangrijk is.”
Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.
Benieuwd naar andere verhalen over exen van onze lezers? Ook in deze stukken deden zij een boekje open:
Reacties
Over de auteur
