Euromast door de ogen van de familie Maaskant

De Euromast is ontworpen door de beroemde Nederlandse architect Huig Maaskant, die in 1977 overleed. Zoon Ronald, inmiddels 80 jaar oud, weet nog als de dag van gisteren dat het Rotterdamse icoon gebouwd werd. ‘We leefden allemaal mee.’

Ronald Maaskant kan het zich allemaal nog goed herinneren. Hij was naar eigen zeggen ‘nog maar een klein pestventje’ toen de Euromast gebouwd werd, maar de hele familie leefde mee. ‘Ik heb zelf in die betonbak gestaan,’ zegt hij, over de fundering, die uit 2 miljoen kilo beton bestaat. ‘Op een van de 131 palen die de grond in gingen, stond mijn naam. Iedere week ging ik kijken of de toren weer een meter hoger was geworden. En ja hoor.’

Terug op de mast
Onlangs was hij er weer, in het kraaiennest dat zijn vader ontwierp, en waar tot 1970 nog geen Space Tower op zat. Op 20 september 2025 deed de familie Maaskant een dagje Rotterdam, compleet met een rondje Splashbus en een lunch op de Euromast. ‘Tegenwoordig begint een bezoek aan de Euromast met een show op de begane grond, voor je de lift in stapt,’ vertelt Ronald Maaskant. ‘Een film neemt je mee de geschiedenis van Rotterdam in, en op een gegeven moment is er een overstroming. We stonden te wankelen op onze benen, zoveel indruk maakte het. Niet alleen op mij, hoor, ook mijn kleinkinderen zag ik wiebelen!’

Eenmaal boven genoot de familie van een lunch en natuurlijk van het uitzicht. ‘Dan kijk je over de skyline en dan denk je wel: wat is er veel veranderd vanaf de wederopbouw. Ik weet nog goed dat het Oostplein één grote zandbak was.’

Jeugdherinneringen
Ronald Maaskant woont tegenwoordig in Muiden, maar groeide op in een modern woonhuis aan de Kralingse Plaslaan, dat veel Rotterdammers meteen zullen herkennen als ze het zien. ‘Het heeft van die ronde ramen,’ zegt Ronald Maaskant. ‘Achter één zo’n raam sliep ik. In de kelder reed ik rondjes op mijn autoped, en had ik een kabelbaantje gemaakt om spulletjes van de kelder naar de eerste verdieping te vervoeren.’

In die tijd was het architectenbureau van zijn vader gevestigd in het Groothandelsgebouw, een iconisch gebouw van zijn hand. En daarvan zijn er nog veel meer: ‘Rondom het Hofplein breek je je nek over gebouwen die mijn vader heeft gemaakt. Van het Hilton Hotel tot de Akragontoren, de Delftsevaart, het Industriegebouw en niet te vergeten de Lijnbaanflats. Die waren in die tijd revolutionair!’

Een functioneel architect, met een uitzondering
Wat zijn lievelingsgebouw van zijn vader is, vindt Ronald Maaskant moeilijk te zeggen. ‘Als jij veel spullen wilt vervoeren, doe je dat niet met je Maserati. Mijn vader ontwierp veel functionele gebouwen. De Euromast was daarin net even anders, die moest Rotterdam op de kaart zetten. En dat is goed gelukt. Het is als het speldje op je revers, iedereen herkent het. Kom je vanaf de A13 aangereden, dan zeg je: daar is de Euromast, we zijn er bijna! Dat die mast er later op is gebouwd, zou mijn vader niet erg hebben gevonden. De vraag is of hij met de Euroscoop naar boven zou zijn gegaan. Ik denk van niet, hij had best wel een beetje last van hoogtevrees.’

De Euromast van vandaag
Dat je tegenwoordig vanaf de Euromast kunt abseilen, noemt Ronald Maaskant ‘totaal bezopen, natuurlijk’ en tegelijkertijd ‘enig dat dat kan’. Zelf hield hij het die zaterdag bij een lunch, en beleefde naar eigen zeggen een fantastische middag. Na afloop kregen de kleinkinderen een sleutelhanger met de Euromast erop. ‘Daar doen ze misschien niks mee, die belanden ergens onderin een kast. Maar wie weet halen ze hem over 70 jaar tevoorschijn en zeggen ze: kijk nou toch. En dan denken ze aan die zaterdag, waarop wij met de hele familie een dagje Rotterdam deden en het werk van hun overgrootvader bekeken.’