Marianne Zwagerman: langs het tuinpad van mijn vader
Vanochtend wandelde ik langs het tuinpad van mijn vader. Alles lijkt net als toen: hoge bomen, wuivend riet. De gieken van de hijskranen waarmee hij de wereld veroverde steken fier een eindje in de lucht. Bij de stikstofcrimineel-die-wij-vroeger-boer noemden, haalt een loonwerker de sloot uit met zijn Atlas. Een nieuwer model van de graafmachine waarmee mijn vader als jongen van 15 werkte in De Peel. Hij zat daar in de kost - 150 kilometer van huis - om het land op te bouwen, terwijl zijn vader thuis de tuinderij bestierde.
Vanochtend wandelde ik langs het tuinpad van mijn vader. Alles lijkt net als toen: hoge bomen, wuivend riet. De gieken van de hijskranen waarmee hij de wereld veroverde steken fier een eindje in de lucht. Bij de stikstofcrimineel-die-wij-vroeger-boer noemden, haalt een loonwerker de sloot uit met zijn Atlas. Een nieuwer model van de graafmachine waarmee mijn vader als jongen van 15 werkte in De Peel. Hij zat daar in de kost - 150 kilometer van huis - om het land op te bouwen, terwijl zijn vader thuis de tuinderij bestierde.
What's Your Reaction?
:quality(80)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/9091b580-2e69-11f0-9f67-62d05738ee0c.jpg?#)
