Timmermans en Van Baarle en hun gezamenlijke fetisj

Voetbal is overwegend zwarte houdies. Frans Timmermans vindt dat extreem rechts. Jongetje Jetten ook. En in zijn slipstream Klaver, Dassen, en dat vreselijke mens van de Partij voor de Dieren. Ook die Sander Schimmelpenninck, die zelf dit land al ontvlucht is. Ik vergeet er vast nog drieënzestig.

Ze zitten in alle spelonken en bootsen de grimmigheid na van 2002. Toen was het Paul Rosenmöller van GroenLinks die de trom blies op jacht naar extreem rechts. Geen houdies en voetbalsupporters destijds. Wel Fortuyn. Mijn God wat een bloedhekel hadden ook de PvdA-ers Ad Melkert en Wim Kok aan deze intelligente nicht. Ook Thom de Graaf van D66, nu vice-president van de alles overrulende Raad van State.

Nu is Geert Wilders de pineut. Geen erudiet zoals Fortuyn. Baas van soepzooitje. Maar ik hoor weinig onzin. Bovendien hou ik van het buurtheater, dus kom ik elke keer niet meer bij van het lachen als ik zie hoe Frans Timmermans en Stefan van Baarle met rooie billen afdruipen bij de zoveelste persoonlijke debatnederlaag. Je moet toch wel een heel afwijkende fetisj hebben om zo hitsig te worden van zo’n aframmeling. Bij Van Baarle loopt het kwijl soms z’n mond uit.   

Vandaag heb ik Timmermans weer gehoord op het PvdA-congres. En ja hoor, wéér één langgerekte voorzet naar Geerts zweepje en de billenkoek. Mmmmm. Fransje kan er maar geen genoeg van krijgen.

En iedereen zich maar afvragen waarom Nederland tweeëneenhalf miljoen proteststemmers heeft.